به نقل از «آفتاب»

آیت الله جوادی آملی: اگر اقتصاد ضعیف باشد، دینداری سخت است

تاریخ انتشار: ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۵۹۳۷۸

آفتاب‌‌نیوز :

آیت الله جوادی آملی در دیدار مدیر عامل بانک ملی ایران و هیئت همراه بیان داشتند: مال در مملکت بعد از مسائل عقاید دینی، حرف اول را می‌زند. یک بیان نورانی حضرت امیر (سلام الله علیه) دارد که «مَا ضَرَبَ اللهُ الْعُبَاد بِسُوطٍ أَوْجَعُ مِنَ الْفَقْرِ» هیچ تازیانه‌ای بدتر از فقر نیست، این اصل اول.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: اصل دوم آن است که اگر کسی این تازیانه را خورد، از این طرف تازیانه به دوشش می‌خورد، از آن طرف دین از عقلش رخت برمی بندد. حواستان جمع باشد. آن اولی را حضرت امیر فرمود که «مَا ضَرَبَ اللهُ الْعُبَاد بِسُوطٍ أَوْجَعُ مِنَ الْفَقْرِ»، هیچ تازیانه‌ای دردناک‌تر از فقر نیست. اگر کسی با دست خالی به منزل برود از خدای سبحان همان لحظه، تقاضای مرگ می‌کند؛ آبروریزی پیش زن و بچه قابل تحمل نیست.

جوادی آملی ابراز داشت: در جریان شعب ابی طالب که مسلمانان، سه سال در محاصره بودند، پیغمبر امتحانش را پس داد، یک دعایی را مرحوم کلینی از وجود مبارک پیغمبر نقل می‌کند که پیغمبر به خدا عرض می‌کند که خدایا ما امتحان خودمان را در شعب دادیم: «اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی الْخُبْزِ وَ لَا تُفَرِّقْ بَینَنَا وَ بَینَهُ فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّینَا وَ لَا أَدَّینَا فَرَائِضَ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَل‏»؛ خدایا، بین ما و نان ما جدایی نیانداز! یعنی اقتصاد. بعد عرض می‌کند که خدایا، اگر نان مردم قطع بشود و مردم در اقتصاد آسیب ببینند، سخن از دینداری مردم نیست: «فَلَوْ لَا الْخُبْزُ مَا صُمْنَا وَ لَا صَلَّینَا وَ لَا أَدَّینَا فَرَائِضَ رَبِّنَا عَزَّ وَ جَل‏». کار علمی این است که در اقتصاد هم بفهمید و هم بفهمانید که چگونه می‌شود که قیمت یک نان را در چندین سال یک جا نگهداشت؟ لذا باید بدانیم که ما چه داریم، چه نیازی داریم، چگونه این را به خواست، تبدیل بکنیم و چگونه تولید داشته باشیم تا با رونق اقتصاد، به بیگانه نیاز نداشته باشیم.

معظم له با بیان اینکه باید بانک‌ها جلوی اختلاس‌ها را بگیرند، اظهار داشتند: غالباً اختلاس‌ها از راه بانک‌ها می‌گذرد، و لذا شما باید بیش از پیش نسبت به این امر حساسیت داشته باشید تا جلوی کسانی که می‌خواهند سوء استفاده کنند، گرفته شود البته کسی که دین داشته باشد اختلاس و از این کار‌ها نمی‌کند.

وی اظهار داشت: اگر اقتصاد نتواند رضایت مردم را تأمین کند و مردم گرفتار فقر بشوند، دین نیز از بین خواهد رفت، این دعای پیغمبر است که عرض کرد خدایا، اگر اقتصاد ما ضعیف باشد دینداری سخت است؛ لذا بانکداری اولین وظیفه اش باسواد شدن است که ما چه نیاز داریم؟ چه داریم؟ چگونه حل بکنیم؟ خطر ربا هم باید از بانک‌ها گرفته بشود. بانک باید این غیرت را داشته باشد که اقتصاد مملکت را حفظ بکند. بانک انباردار نیست و لذا با سفارش هم حل نمی‌شود، بلکه آنجا فکر و دقت و بررسی و برنامه ریزی باید انجام گیرد، تلاش شود تا اقتصاد و تولید رونق بگیرد و مسائل حل شود، این برنامه علمی می‌خواهد که که چه داریم؟ یک؛ چقدر مصرف داریم؟ دو؛ چکار بکنیم که این نیاز‌ها تأمین بشود؟ سه؛ این می‌شود اقتصاد.

آیت الله جوادی آملی گفت: اساس و وظیفه همه مسئولین این است که آبروی این مملکت را حفظ کنند، هیچ کسی با دست خالی به خانه اش نرود و این به تولید وابسته است. تولید هم سفارشی نیست. تولید نصیحت نیست، تولید خواهش نیست، تولید علم است و علم است و علم است و علم.

منبع: شفقنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: آیت الله جوادی آملی دین معیشت فقر جوادی آملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۵۹۳۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگرانی از کاهش سطح دینداری و افزایش بی اعتمادی در جامعه در یادداشت عباس عبدی

به گزارش خبرآنلاین عباس عبدی در اعتماد نوشت:پیمایش ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان که در آبان ماه گذشته انجام و اتفاقا زیرنظر و با مدیریت کلان نیروهای طرفدار وضع موجود اجرا شد، نشان می‌دهد که گرایش به دینداری به عنوان مهم‌ترین هدف رسمی حکومت در همه زمینه‌ها، با افول و تغییری کیفی و کمی نسبت به گذشته روبه‌رو شده است. حجاب فقط یکی از نمودهای آشکار آن است.

تقلیل جایگاه نهاد دین نزد مردم و نیز تمسک به مناسک سطحی و بی‌ارتباط با دین و تقویت و رشد خرافه‌های دینی به جای حقیقت دین، آشکارتر از آن است که قابل انکار باشد.

در واقع این فرآیند از متولدین دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ در حال سرایت به نسل‌های قبل نیز هست. نه اخلاقیات، نه معنویات، نه عبادات و نه نهاد مرجعیت دین، هیچ کدام در جایگاه گذشته قرار ندارند، سهل است که به‌ شدت افول کرده‌اند و با وضعیت موجود قابل احیا نیز نیستند.

درباره عدالت و رفع تبعیض و فقدان فساد چه چیز جدیدی می‌توان گفت که تاکنون گفته نشده باشد؟ استقلال قضایی و بی‌طرفی کیفری رکن رکین عدالت است که در فقه و سیاست‌های اسلامی تاکید شده است و بازتاب وجود این ویژگی را در هر جامعه‌ای می‌توان در نبود فساد و رواج شفافیت و پاسخگویی و حاکمیت قانون دید که متاسفانه هیچ کدام آنها در جامعه ما در سطحی نیستند که رضایت خاطر مردم را فراهم کند.

نمونه‌های فسادی که در ماه‌های گذشته دیده شده است، مو را بر تن شنونده سیخ می‌کند. مساله 3.7 میلیارد دلار چای دبش که به نظر می‌رسد از دستور کار اطلاع‌رسانی رسمی خارج شده، نشان‌دهنده عمق فاجعه است. مساله‌ای که پیرامون آقای صدیقی پیش آمده و هیچ اطلاع‌رسانی رسمی و نیز بدون ابهامی، درباره موارد گوناگون آن نمی‌شود و مشمول برخورد مومنانه شده؛ هر دو مورد ابعاد جدیدی را در این‌گونه مسائل آشکار کرده است که در گذشته به تصور افراد هم در نمی‌آمد.

شنیده‌های فراوانی از این نوع فسادها وجود دارد که به علت عدم شفافیت و فقدان پاسخگویی داده‌های جزیی آن به آگاهی عمومی نمی‌رسد.

کجاست آن آرمان‌های عمومی سال ۱۳۵۷ که عدالت علی را آرزو می‌کرد و نهج‌البلاغه معیار عملکردهای رسمی بود؟ وضع کنونی جامعه با آن آرمان‌ها فرسنگ‌ها فاصله دارد. شاید همه امیدها به مهم‌ترین نقطه قوت جامعه و انقلاب ایران، یعنی مشارکت عمومی ختم شود که آن نیز در جریان سه انتخابات اخیر زایل شد و تصور نمی‌رود که بدون تحولی جدی در سیاست‌های داخلی، این ویژگی نیز قابل بازسازی و احیا باشد.

در نتیجه با وضعیتی هستیم که همه به آن اعتراض دارند و ضمنا چشم‌اندازی نیز پیش روی جامعه گشوده نمی‌شود. نهادهای اصلی جامعه شامل دولت، خانواده، اقتصاد، رسانه، آموزش و دین به ‌شدت ناکارکرد و حتی کژکارکرد هستند. از میان نهادهای فوق به ترتیب دین، آموزش و رسانه در وضعیت بسیار ضعیفی قرار دارند. نهاد اقتصاد همچنان فعال و دارای پایه‌های قوی، ولی فاقد چشم‌انداز امیدبخش است. نمونه آن سرمایه‌گذاری و بهره‌وری اقتصادی است.

این دو پایه رشد اقتصادی و رفاه هستند. هر دو عامل در جا زده و تکان جدی نمی‌خورند. نهاد خانواده بار کاستی‌های نهادهای دیگر را به دوش نحیف خود می‌کشد. لطفا توجه کنید! اتفاقا یکی از علل پرهیز از شکل‌گیری این نهاد (ازدواج و فرزندآوری) همین سنگینی بار آن است. نهاد دولت نیز وضعیت دوگانه‌ای دارد. از حیث سخت‌افزاری و امنیت اعم از داخلی و خارجی کارکرد خود را کمابیش انجام می‌دهد، هر چند شواهدی از ضعف در این زمینه هم دیده می‌شود، ولی از حیث نرم‌افزاری، از جمله برنامه‌ریزی توسعه، سیاستگذاری برای پیشرفت و رفاه و اجرای سیاست‌های لازم برای آنها و فعال کردن نهادهای زیرمجموعه خود یا تحقق اهداف تعیین شده مثل سند چشم‌انداز در شرایط غیرکارکردی قرار دارد.

ادامه روند کنونی موجب ناپایداری بیشتر خواهد شد. این سیاست‌ها عموما مبنی بر تخیلات و فشار و تقابل با جامعه است. شاید بتوان با تسلط سخت‌افزاری و توسل به زور مردم و زنان را مجبور به انجام یا تن دادن به برخی رفتارها کرد ولی از این طریق نه عقیده آنان مطابق ارزش‌های رسمی می‌شود، سهل است که مخالف‌تر هم می‌شوند و نه حتی جامعه بهتری ساخته خواهد شد. به‌طور قطع نتیجه حاصل از توسل به چنین سیاست‌هایی خلاف اهداف اولیه خواهد بود.

23302

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901574